Dankbaar???

Van alle kanten krijg ik te horen dat ik dankbaar moet zijn. We leven in Nederland en we hebben het hier goed. Hier hebben we te eten. Onze supermarkten liggen vol. Als kind moest ik dankbaar zijn voor alles wat ik kreeg vooral van tantes en ooms, ook al had ik vond ik het niet leuk of had ik geen flauw benul wat ik ermee aan moest.

Toen ik me ging bezig houden met spiritualiteit. Kwam weer dankbaar zijn naar voren, dat de gidsen mij wilden helpen, dat de engelen hun goedheid inzetten om mij te helpen. Dit werd mij herhaaldelijk gezegd en voorgedaan. En ik had altijd zoiets van “ja, hoor. Het zal wel.”

Via een andere weg kwam ik bij goeroe’s die vertelde hoe je meer geld, geluk, succes aan kan trekken. Ook zij hadden het weer over dankbaar zijn.

En toen ben ik het gewoon gaan doen. Ik ben gaan danken. Danken dat ik 's morgens wakker wordt, danken dat ik lekker geslapen heb. Danken voor het eten. Danken dat de appel zo mooi gegroeid is, dat hij zoveel zonne-energie opgenomen heeft en dit nu aan mij geeft. Danken voor de vriendschap die ik ontmoet.

Het rare is dat dit mij gemoedstoestand veranderd. Ik voel dat ik hierdoor blijer wordt. Alle ballast van voorheen dat het moet, ben ik kwijt. Ik dank nu als ik het leuk vind om te danken. Als ik iets als bijzonder ervaar. En juist de gewone dagelijkse activiteiten, dingen verwonderen me het meest en voel ik mij het meest dankbaar voor.

Mijn advies aan jouw is: dank een maand lang voor alles wat op je pad komt. En ervaar wat het jouw brengt.
Ik zou het leuk vinden als je jouw ervaringen deelt met ons op dit blog.